Yükselirken düşmek ihtimal dahilindedir. Bir güvercini elinde bulundurma telaşına aldanırsın. Zaman kime kucak açmış demek, güvercinleri beslemektir aslında. Ütopik bir kavram gibi aldanınca işine, tezini bitirmek isteyip; sevdiğine gitmek, sevdiğine koşmak güzeldir elbet! Güvercinler daha güzel uçar o vakit. İnsanoğlu ne gariptir, bir avcıya teslim etmemeli oysa güvercini!
Vaktimi bazen iyi kullanamıyorum. Aşık ve aşkın tanımı sol yanımı ilginç reflekslere, kendimi de komplekslere sokuyor. Dünya bir şiir yazmadan ibaret değil oysa. Ben sabrımı yine bu sokaklarda bırakmak istemiyorum. Yanıma alıp götürmek istiyorum aslında. Ne hüznüme değsin, ne hasretimi kabartsın, sadece yanımda kalsın. İçimde tutayım!
Tespihim de yanımda şimdi! Çarpıp da yüzüme tüm geçmişi; ülkemi bana kucak dolusu sevgiyle gösteriyor. Yar gittiğinden beri sormadım halini memleketimin! Ellerim bulanır şimdi, serçe parmağım uçar, gelmez, gelmez ve gelmez! Yükselir, yükselir, yükselir ve düşer. Zirvedeyken düşer üstelik! "Zor" olan burda gerçekleşir, olmaz dediğin ne varsa dökülüp geliverir.
